Η Χριστίνα Πανταζή είναι πτυχιούχος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, με άδεια ασκήσεως επαγγέλματος . Έχει ειδικευτεί στην Οικογενειακή και Συστημική Ψυχοθεραπεία από το τετραετές πρόγραμμα στην Εταιρεία Συστημικής Θεραπείας και Παρέμβασης σε Άτομα Οικογένειες και Ευρύτερα Συστήματα (ΕΣΥΘΕΠΑΣ), δουλεύοντας με άτομα, ζευγάρια και οικογένειες.

Επιπλέον, είναι συγγραφέας και αρθρογραφεί συστηματικά.

Σχετικά με την επαγγελματική της εμπειρία, έχει εργαστεί με ποικίλους πληθυσμούς ευάλωτων ομάδων ως επαγγελματίας ψυχικής υγείας. Συγκεκριμένα, έχει εργαστεί τα έτη 2017 και 2018 σε πλαίσια με παιδιά και εφήβους, τα έτη 2018-2021 έχει εργαστεί σε διάφορες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις υποστηρίζοντας πρόσφυγες/ισσες και αιτούντες/ούσες άσυλο (σε προγράμματα με οικογένειες και ενήλικες, ασυνόδευτους ανήλικους, επιβιώσαντες έμφυλης και σεξουαλικής βίας) και τέλος, τα έτη 2021- 2023 έχει εργαστεί στο πεδίο των εξαρτήσεων και συγκεκριμένα ως θεραπευτικό προσωπικό στο Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ) υποστηρίζοντας άτομα που αντιμετωπίζουν εξαρτητική και προβληματική χρήση με παράνομες και νόμιμες εξαρτήσεις (ναρκωτικά, αλκοόλ, τυχερά παιχνίδια, διαδίκτυο) καθώς και το συγγενικό τους περιβάλλον.

Την παρούσα περίοδο (από το 2023) εργάζεται στο ιδιωτικό της γραφείο παρέχοντας υπηρεσίες υποστήριξης, συμβουλευτικής και ψυχοθεραπείας σε άτομα, ζευγάρια και οικογένειες.

Επιπρόσθετα, έχει ήδη παρακολουθήσει μετεκπαιδευτικά προγράμματα (πρόγραμμα Ψυχοεκπαίδευσης ΕΠΙΨΥ, Κλινική Ψυχοπαθολογία στο Αιγινήτειο Νοσοκομείο, μονοετές-εισαγωγή στην ομαδική αναλυτική θεραπεία από το Ελληνικό Δίκτυο Ομαδικών Αναλυτών, Δεσμός και Νευροεπιστήμες στο Λόγω Ψυχής ) και βρίσκεται σε διαρκή επαγρύπνηση στην αναβάθμιση των γνώσεων της και στην επαγγελματικής της κατάρτισης μέσα από την δική της αυτοφροντίδα (προσωπικής θεραπείας, επαγγελματικής εποπτείας και εκπαιδευτικών προγραμμάτων και εμπειριών).

Η βασική της θέση αποτελεί ότι η ψυχοθεραπεία σε κάθε περίπτωση και με όποιο αίτημα προσέρχεται το κάθε πρόσωπο/ζεύγος, οικογένεια, αποτελεί μία πράξη αυτοφροντίδας και νοιαξίματος για την ψυχοσυναισθηματική και σωματική υγεία των ατόμων, των επιθυμιών και των στόχων τους, των σχέσεων τους και της ζωής τους ολόκληρης.

Τελικός στόχος δεν είναι η εξάλειψη των συμπτωμάτων ‘των προβλημάτων’ αλλά και οι νέες διαδρομές, οι μετακινήσεις, οι μεταμορφώσεις και οι νέες προσεγγίσεις για το πώς οι άνθρωποι μπορούν, χρειάζονται και θέλουν να ζούν μέσα στους περιορισμούς και τις δυνατότητες της Ζωής.